'Govinda Van Maele' இந்த பேருதான் முதல்ல GUTLAND படத்த பார்க்க ஈர்த்தது, நம்ம நாட்டுக்காரர் போல, ஜெர்மன்ல செட்ல் ஆகிருக்கணும், எப்படி படம் எடுத்துருக்காருன்னு பாக்கணும்னுதான் தேவிபாலா போனேன். முன்னாடியே நண்பர்கள் எச்சரித்ததுமாதிரியே தியேட்டராயா அது? எல்லா தியேட்டர்லயும் முன்னாடி நிக்கிறவன்/உட்காந்திருக்குறவன் தல தான் மறைக்கும் இதுல பின்னாடி போறவன் வர்றவன் தலைலாம் ஸ்கிரீன்ல தெரியுது, அதும் தேசிய கீதத்துக்கு எல்லாரும் எழுந்து நிக்கிறப்போ பாக்கணுமே தியேட்டர்ல இருக்குற பாதி பேரோட பாதி உடம்பு நிழல் ஸ்க்ரீன்ல பட்டு அப்டியே பேக்ட்ராப்பில நம்ம தேசியக்கொடி ஸ்க்ரீன்ல பறக்குறத பாக்க புல்லரிச்சுருச்சு.
படத்துக்கு வர்றேன், Beauty of not explaining much'னு ஒன்னு சொல்லுவாங்க அதுக்கு நல்ல எக்ஸ்சாம்பில் இந்த படம், பாக்குறவங்கதான் தானே புரிஞ்சிக்கணும், ஆனா அதுக்காக ரொம்போ தட்டையாவெல்லாம் கதை சொல்லல, நல்ல அழகா கொண்டு போயிருக்கார். லக்ஸம்பர்க்ல ஒரு சின்ன கிராமத்துல நடக்குறமாதிரி கதை, படம் பாத்ததும்தான் தேடி பாத்தேன் லக்ஸம்பர்க்கின்றது ஒரு சின்ன யூரோப் கன்ட்ரியாம் சுற்றி பெல்ஜியம், ஃபிரான்ஸ் அப்புறம் ஜெர்மனியும் இருக்கு. எல்லாருக்கும் தனித்தனி மொழி இருக்குறமாதிரி இந்த நாட்டு மக்களுக்கும் லக்ஸம்பரிஷ் அப்டினு ஒரு மொழி இருக்கு போல, ஆனா நான் பார்த்தது எந்த மொழின்னு தெரியல.
'Surrealist rural noir' இப்படித்தான் இந்த படத்தோட ஜானர் பத்தி சினாப்ஸிஸ்ல போட்டிருந்தாங்க, சர்ரியலிசம்ன்னு பாத்த உடனே டாலி நியாபகம் வந்தது, கூடவே படத்தோட டைரக்டர் பேர்ல வான் இருந்ததால வான்கா நியாபகமும் சேர்ந்து வந்து, இதனாலவெல்லாம்தான் இந்த படம் என்ன அனுபவம் தறுதுன்னு பார்த்தே ஆகணும்னு வந்து உட்காந்தேன், நான் எக்ஸ்பெக்ட் பண்ணி வந்த எந்த கேமிரா/ஆர்டிஸ்டிக் டைப் மொக்கையும் இல்லவே இல்லை, சர்ரியலிஸ்டிக்ன்றத கதை சொல்லும் விதத்துலதான் பண்ணியிருந்தார் கேமராவுல இல்ல, அப்புறம் இந்த படத்துக்கு சினிமாட்டோகிராபி Narayan Van Maele அப்டினு போட்ருந்தது, டைரக்ட்டரோட சகோதரப்போல, லக்சம்பர்கின் அந்த கிராமத்த காட்சிப்படுத்துயிருந்த விதமும், காலநிலைக்கு ஏத்தமாதிரியான அந்த கலர் டோனும் லவ்லி.
அப்புறம் மியூசிக், ஒரு ரெண்டே ரெண்டு விதமான பேட்டர்ன்லதான் மியூசிக் இந்தமாதிரி இருந்தது, ரெண்டும் அப்போ அப்போ தேவையான இடத்துலமட்டும் வந்து போனதால சலிக்கவே இல்ல ஒருவிதமா கொஞ்சம் புதுசா இருந்தது, முதல்லயே அவர் இந்திய புலம்பெயர் பிரஜைனு பாத்துட்டு போனதுனாலயோ என்னவோ மியூசிக்ஸ் வர்றப்போவெல்லாம் நம்ம ஊரு மியூசிக்தான் நியாபகம் வந்தது, நம்ம ஊரு மியூசிக் என்னுமிடத்தில் ராஜா சாரை மாற்றிப்படித்துக்கொள்ளவும்.
மொத்தத்துல நிறைய எதிர்பார்ப்புகளோட இந்த படத்துக்கு போனேன், கொஞ்சமும் ஏமாற்றவில்லை. இந்த சர்ரியலிஸ்டிக் ரூரல் னாய்ர் அப்படின்றதெல்லாம் என்னால சொல்லிப்புரிய வைக்க முடியும் ஆனா அது படத்துல பாக்குற அளவுக்கு நல்லா இருக்காது. ஆக நம்பி பார்க்கலாம், வர்ற புதன் அன்னைக்கு அண்ணா தியேட்டர்ல ஃபர்ஸ்ட் ஷோ மறுபடியும் ரீ-ஷோ இருக்கிறது, தேவிபாலாவின் இலைமறை காய்போல் இல்லாமல் தெளிவாகப்பார்க்கலாம்.
#Gutland #15thCIFF #Day4
No comments:
Post a Comment